противополагал

Речник на българския език

1. противополагал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

противополагал е производна форма на противополагам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. противополагал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

противополагал е производна форма на противополагам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. противополагал — мин. деят. св. прич. м. р.

противополагал е производна форма на противополагам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. противополагал — мин. деят. несв. прич. м. р.

противополагал е производна форма на противополагам (мин. деят. несв. прич. м. р.).