прострете

Речник на българския език

1. прострете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

прострете е производна форма на простра (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. прострете — повелително наклонение, мн. ч.

прострете е производна форма на простра (повелително наклонение, мн. ч.).