проституирало

Речник на българския език

1. проституирало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

проституирало е производна форма на проституирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. проституирало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

проституирало е производна форма на проституирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. проституирало — мин. деят. св. прич. ср. р.

проституирало е производна форма на проституирам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. проституирало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

проституирало е производна форма на проституирам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).