проснете

Речник на българския език

1. проснете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

проснете е производна форма на просна (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. проснете — повелително наклонение, мн. ч.

проснете е производна форма на просна (повелително наклонение, мн. ч.).