проронило

Речник на българския език

1. проронило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

проронило е производна форма на пророня (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. проронило — мин. деят. св. прич. ср. р.

проронило е производна форма на пророня (мин. деят. св. прич. ср. р.).