пророни

Речник на българския език

1. пророни — сег. вр., 3 л., ед. ч.

пророни е производна форма на пророня (сег. вр., 3 л., ед. ч.).

2. пророни — мин. св. вр., 2 л., ед. ч.

пророни е производна форма на пророня (мин. св. вр., 2 л., ед. ч.).

3. пророни — мин. св. вр., 3 л., ед. ч.

пророни е производна форма на пророня (мин. св. вр., 3 л., ед. ч.).

4. пророни — повелително наклонение, ед. ч.

пророни е производна форма на пророня (повелително наклонение, ед. ч.).