проломотил

Речник на българския език

1. проломотил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

проломотил е производна форма на проломотя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. проломотил — мин. деят. св. прич. м. р.

проломотил е производна форма на проломотя (мин. деят. св. прич. м. р.).