проломотел

Речник на българския език

1. проломотел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

проломотел е производна форма на проломотя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. проломотел — мин. деят. несв. прич. м. р.

проломотел е производна форма на проломотя (мин. деят. несв. прич. м. р.).