проломите

Речник на българския език

1. проломите — мн. ч. членувано

проломите е производна форма на пролом (мн. ч. членувано).

2. проломите — сег. вр., 2 л., мн. ч.

проломите е производна форма на проломя (сег. вр., 2 л., мн. ч.).