проломил
1.
проломил —
преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.
проломил
е производна форма
на проломя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).
2.
проломил —
мин. деят. св. прич. м. р.
проломил
е производна форма
на проломя (мин. деят. св. прич. м. р.).