проврете

Речник на българския език

1. проврете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

проврете е производна форма на провра (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. проврете — повелително наклонение, мн. ч.

проврете е производна форма на провра (повелително наклонение, мн. ч.).