пробучаха

Речник на българския език

1. пробучаха — мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

пробучаха е производна форма на пробуча (мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. пробучаха — мин. несв. вр., 3 л., мн. ч.

пробучаха е производна форма на пробуча (мин. несв. вр., 3 л., мн. ч.).