пробуждало

Речник на българския език

1. пробуждало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

пробуждало е производна форма на пробуждам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. пробуждало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

пробуждало е производна форма на пробуждам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. пробуждало — мин. деят. св. прич. ср. р.

пробуждало е производна форма на пробуждам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. пробуждало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

пробуждало е производна форма на пробуждам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).