приспособил е

Речник на българския език

1. приспособил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

приспособил е е производна форма на приспособя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. приспособил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

приспособил е е производна форма на приспособя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).