прилеел

Речник на българския език

1. прилеел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

прилеел е производна форма на прилея (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. прилеел — мин. деят. несв. прич. м. р.

прилеел е производна форма на прилея (мин. деят. несв. прич. м. р.).

3. прилеел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

прилеел е производна форма на прилея (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

4. прилеел — мин. деят. несв. прич. м. р.

прилеел е производна форма на прилея (мин. деят. несв. прич. м. р.).