преоблепил

Речник на българския език

1. преоблепил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

преоблепил е производна форма на преоблепя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. преоблепил — мин. деят. св. прич. м. р.

преоблепил е производна форма на преоблепя (мин. деят. св. прич. м. р.).