правоприлагал

Речник на българския език

1. правоприлагал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

правоприлагал е производна форма на правоприлагам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. правоприлагал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

правоприлагал е производна форма на правоприлагам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. правоприлагал — мин. деят. св. прич. м. р.

правоприлагал е производна форма на правоприлагам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. правоприлагал — мин. деят. несв. прич. м. р.

правоприлагал е производна форма на правоприлагам (мин. деят. несв. прич. м. р.).