поцинковал

Речник на българския език

1. поцинковал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поцинковал е производна форма на поцинковам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поцинковал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поцинковал е производна форма на поцинковам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поцинковал — мин. деят. св. прич. м. р.

поцинковал е производна форма на поцинковам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поцинковал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поцинковал е производна форма на поцинковам (мин. деят. несв. прич. м. р.).