поукротяло

Речник на българския език

1. поукротяло — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поукротяло е производна форма на поукротя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поукротяло — мин. деят. несв. прич. ср. р.

поукротяло е производна форма на поукротя (мин. деят. несв. прич. ср. р.).