поугоявал

Речник на българския език

1. поугоявал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поугоявал е производна форма на поугоявам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поугоявал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поугоявал е производна форма на поугоявам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поугоявал — мин. деят. св. прич. м. р.

поугоявал е производна форма на поугоявам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поугоявал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поугоявал е производна форма на поугоявам (мин. деят. несв. прич. м. р.).