поугоил си

Речник на българския език

1. поугоил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

поугоил си е производна форма на поугоя (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. поугоил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

поугоил си е производна форма на поугоя (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).