поугоил е

Речник на българския език

1. поугоил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поугоил е е производна форма на поугоя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поугоил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поугоил е е производна форма на поугоя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).