поугоило си

Речник на българския език

1. поугоило си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., ср. р.

поугоило си е производна форма на поугоя (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. поугоило си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., ср. р.

поугоило си е производна форма на поугоя (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., ср. р.).