поубил е

Речник на българския език

1. поубил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поубил е е производна форма на поубия (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поубил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поубил е е производна форма на поубия (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).