потулил си

Речник на българския език

1. потулил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

потулил си е производна форма на потуля (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. потулил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

потулил си е производна форма на потуля (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).