потребил си

Речник на българския език

1. потребил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

потребил си е производна форма на потребя (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. потребил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

потребил си е производна форма на потребя (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).