постулирал

Речник на българския език

1. постулирал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

постулирал е производна форма на постулирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. постулирал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

постулирал е производна форма на постулирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. постулирал — мин. деят. св. прич. м. р.

постулирал е производна форма на постулирам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. постулирал — мин. деят. несв. прич. м. р.

постулирал е производна форма на постулирам (мин. деят. несв. прич. м. р.).