постоплел

Речник на българския език

1. постоплел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

постоплел е производна форма на постопля (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. постоплел — мин. деят. несв. прич. м. р.

постоплел е производна форма на постопля (мин. деят. несв. прич. м. р.).