попочинете

Речник на българския език

1. попочинете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

попочинете е производна форма на попочина (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. попочинете — повелително наклонение, мн. ч.

попочинете е производна форма на попочина (повелително наклонение, мн. ч.).