попипал

Речник на българския език

1. попипал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

попипал е производна форма на попипам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. попипал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

попипал е производна форма на попипам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. попипал — мин. деят. св. прич. м. р.

попипал е производна форма на попипам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. попипал — мин. деят. несв. прич. м. р.

попипал е производна форма на попипам (мин. деят. несв. прич. м. р.).