поотчупело

Речник на българския език

1. поотчупело — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поотчупело е производна форма на поотчупя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поотчупело — мин. деят. несв. прич. ср. р.

поотчупело е производна форма на поотчупя (мин. деят. несв. прич. ср. р.).