поотупвал

Речник на българския език

1. поотупвал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотупвал е производна форма на поотупвам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотупвал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотупвал е производна форма на поотупвам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поотупвал — мин. деят. св. прич. м. р.

поотупвал е производна форма на поотупвам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поотупвал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поотупвал е производна форма на поотупвам (мин. деят. несв. прич. м. р.).