поотпочинал е

Речник на българския език

1. поотпочинал е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотпочинал е е производна форма на поотпочина (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотпочинал е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотпочинал е е производна форма на поотпочина (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).