поотпаднал

Речник на българския език

1. поотпаднал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотпаднал е производна форма на поотпадна (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотпаднал — мин. деят. св. прич. м. р.

поотпаднал е производна форма на поотпадна (мин. деят. св. прич. м. р.).