поотпадал

Речник на българския език

1. поотпадал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотпадал е производна форма на поотпадам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотпадал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотпадал е производна форма на поотпадам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поотпадал — мин. деят. св. прич. м. р.

поотпадал е производна форма на поотпадам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поотпадал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поотпадал е производна форма на поотпадам (мин. деят. несв. прич. м. р.).