поотмятало

Речник на българския език

1. поотмятало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поотмятало е производна форма на поотмятам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поотмятало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поотмятало е производна форма на поотмятам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. поотмятало — мин. деят. св. прич. ср. р.

поотмятало е производна форма на поотмятам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. поотмятало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

поотмятало е производна форма на поотмятам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).