поотмятал

Речник на българския език

1. поотмятал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотмятал е производна форма на поотмятам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотмятал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотмятал е производна форма на поотмятам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поотмятал — мин. деят. св. прич. м. р.

поотмятал е производна форма на поотмятам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поотмятал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поотмятал е производна форма на поотмятам (мин. деят. несв. прич. м. р.).