поотместил е

Речник на българския език

1. поотместил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотместил е е производна форма на поотместя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотместил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотместил е е производна форма на поотместя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).