поотместил

Речник на българския език

1. поотместил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотместил е производна форма на поотместя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотместил — мин. деят. св. прич. м. р.

поотместил е производна форма на поотместя (мин. деят. св. прич. м. р.).