поотместел

Речник на българския език

1. поотместел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотместел е производна форма на поотместя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотместел — мин. деят. несв. прич. м. р.

поотместел е производна форма на поотместя (мин. деят. несв. прич. м. р.).