поотлагал

Речник на българския език

1. поотлагал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотлагал е производна форма на поотлагам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотлагал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотлагал е производна форма на поотлагам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поотлагал — мин. деят. св. прич. м. р.

поотлагал е производна форма на поотлагам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поотлагал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поотлагал е производна форма на поотлагам (мин. деят. несв. прич. м. р.).