поотечете

Речник на българския език

1. поотечете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

поотечете е производна форма на поотека (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. поотечете — повелително наклонение, мн. ч.

поотечете е производна форма на поотека (повелително наклонение, мн. ч.).