поотвикнало

Речник на българския език

1. поотвикнало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поотвикнало е производна форма на поотвикна (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поотвикнало — мин. деят. св. прич. ср. р.

поотвикнало е производна форма на поотвикна (мин. деят. св. прич. ср. р.).