поостроумничило

Речник на българския език

1. поостроумничило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поостроумничило е производна форма на поостроумнича (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поостроумничило — мин. деят. св. прич. ср. р.

поостроумничило е производна форма на поостроумнича (мин. деят. св. прич. ср. р.).