поостанело

Речник на българския език

1. поостанело — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поостанело е производна форма на поостана (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поостанело — мин. деят. несв. прич. ср. р.

поостанело е производна форма на поостана (мин. деят. несв. прич. ср. р.).