поопростяло

Речник на българския език

1. поопростяло — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поопростяло е производна форма на поопростя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поопростяло — мин. деят. несв. прич. ср. р.

поопростяло е производна форма на поопростя (мин. деят. несв. прич. ср. р.).