поопростявал

Речник на българския език

1. поопростявал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поопростявал е производна форма на поопростявам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поопростявал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поопростявал е производна форма на поопростявам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поопростявал — мин. деят. св. прич. м. р.

поопростявал е производна форма на поопростявам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поопростявал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поопростявал е производна форма на поопростявам (мин. деят. несв. прич. м. р.).