поопипал

Речник на българския език

1. поопипал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поопипал е производна форма на поопипам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поопипал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поопипал е производна форма на поопипам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поопипал — мин. деят. св. прич. м. р.

поопипал е производна форма на поопипам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поопипал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поопипал е производна форма на поопипам (мин. деят. несв. прич. м. р.).