поометете

Речник на българския език

1. поометете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

поометете е производна форма на поомета (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. поометете — повелително наклонение, мн. ч.

поометете е производна форма на поомета (повелително наклонение, мн. ч.).