поомело

Речник на българския език

1. поомело — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поомело е производна форма на поомета (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поомело — мин. деят. св. прич. ср. р.

поомело е производна форма на поомета (мин. деят. св. прич. ср. р.).